İki gün sonra, öğretmenler günüydü. Ahsen için bugünün önemi büyüktü. Heyecanlıydı, gururluydu… Birden, akardeyonunu özlediğini fark etti. Mutlu anlarının arkadaşıydı, akardeyonu…
Serap ise, resim çalışmaları ile meşguldü.

Ahsen, okulun kapısından girerken, bir an durdu. Bugünü yaşadığı için şükretti. Babasının hayali belirdi gözlerinin önünde. “Ruhun şad olsun babacığım, küçük kızının bugün mesleğinde ilk günü. Yarım kalan görevini ben tamamlayacağım. Çok isterdim bugün yanımda olmanı…”
“Bir öğretmen gelir, dünya değişir…”